Jelenie amory
Rykowisko jest to okres godowy jeleni, który w Polsce rozpoczyna się w drugiej połowie września i kończy w połowie października. Samce jeleni w celu zwabienia łani zaczynają wydawać głośne odgłosy. Spektakl rozpoczyna się tuż przed zachodem słońca, a kończy o świcie. Przez całą noc potężny, basowy ryk byków rozlega się echem na wiele kilometrów po okolicy.
Rykowisko jeleni szlachetnych jest jednym z piękniejszych spektakli przyrody.
Niesamowitym przeżyciem jest być wtedy w lesie, gdy jest ciemno i chłodno, wszędzie panuje przejmująca cisza, a raptem słychać z oddali ryk jelenia.
Film z rykowiska
Jelenie a sarny
Sarna często jest uważana za samicę jelenia, jednak jest to osobny gatunek. Jeleń szlachetny, król naszych lasów, występuje zarówno na nizinach, jak i w górach (aż do granicy lasów). Samiec jelenia, zwany bykiem, może ważyć nawet 160 kg. Jego „żona”, czyli łania jest o połowę, od niego, lżejsza. W ciągu roku samica rodzi jedno lub dwoje młodych, zwanych cielętami. W zależności od pory roku zmienia się pożywienie jeleni. Wiosną, latem i jesienią zjadają trawy, zioła, owoce krzewów i grzyby, natomiast zimą głównie mech, porosty a także gałązki i korę drzew. Sarny natomiast żyją zarówno w lasach jak i na polach uprawnych i łąkach. Są dużo mniejsze od jeleni. Samiec sarny nazywany jest kozłem i waży maksymalnie 25 kg. Samica sarny, czyli koza, w ciągu roku rodzi od jednego do trzech młodych, które zwą się koźlętami. Sarny odżywiają się głównie urozmaiconym pokarmem roślinnym (trawy, zioła, pędy jeżyn i malin) i grzybami. Lubią lizać sól i pić czystą wodę. Samce jelenia i sarny na głowie mają poroże (jeleń wieniec, sarna parostki). Świadczy ono o sile i etapie rozwoju męskiego osobnika. Może służyć do obrony oraz do walki o samice podczas rui (godów). Zarówno kozły sarny, jak i byki jelenia, każdego roku zrzucają stare poroże a nakładają nowe. Sarny zrzucają poroże jesienią a zimą odrasta im nowe. Natomiast jelenie gubią poroże w marcu a do końca lipca wyrasta im nowe. Okres godów u jeleni nazywany jest rykowiskiem. Zaczyna się w drugiej połowie września i trwa cztery tygodnie. Zarówno sarny, jak i jelenie, przez cały rok prowadzą aktywny tryb życia. Większą aktywność wykazują o zmierzchu i w nocy, w ciągu dnia ukrywają się, zazwyczaj w leśnej gęstwinie lub w łanach zbóż. Dobrze pływają choć jelenie robią to chętniej. Zarówno sarny, jak i jelenie, należą do zwierząt płochliwych. Nagle przestraszone tracą orientację i pędzą na oślep, często uderzając w drzewa i inne przeszkody.
Jelenia moda
Jestem przekonana, że każdy z miłośników rogaczy, chciałby czasami porzucić ludzką powierzchowność, na rzecz puszystego futerka i imponującego poroża. Nic prostszego! Przygotowałam dla Was kilka propozycji, dzięki którym będziecie mogli w łatwy sposób przeistoczyć się w jelenia.
1. Poroże:
Moim zdaniem najważniejszy element, bez którego strój nie byłby pełny. Poniżej zamieszam szybki tutorial, dzięki któremu będziecie mogli sami wykonać fantastyczne, jelenie rogi:
2. Niezwykle ważny jest również odpowiedni makijaż, dzięki któremu będziemy mogli przemienić nasze facjaty w urocze pyszczki:
3. Aby odpowiednio dopełnić całość, należy przygotować także jeleni strój. Poniżej zamieszczam ciekawą propozycję:
4. Gotowe!
Z naukowego punktu widzenia
Jeleń jest zwierzęciem o harmonijnej budowie ciała. Samce noszą poroże nadające ich sylwetce swoiste piękno. Okrywa włosowa (suknia) jelenia ma latem czerwono- brunatno-rudawe ubarwienie o różnych odcieniach. Zimowa suknia jest płowa. Włosy sukni letniej są krótkie, zimą niemal dwukrotnie dłuższe i gęstsze. Na pośladkach występuje wydłużona plama zwana lustrem. Latem jest ona brązowo-żółta, zimą żółto-biała. Cielęta są barwy rudobrunatnej z żółtawobiałymi plamkami na bokach ciała. Na zewnętrznej stronie tylnej stopy (badyla), poniżej pięty, widoczne są pęczki dłuższych włosów pokrywających gruczoły metatarsalne. Na górnej stronie karku biegnie pasmo ciemniejszych włosów- sięgające do grzbietu. Samice mają dwie pary sutek.
Występowanie: Jeleń szlachetny jest zwierzęciem rodzimym w pasie szerokości geograficznej 300-650N, o zasięgu holarktycznym choć nie ciągłym. Jeleń w Polsce występuje we wszystkich większych kompleksach leśnych.
Biotop: Na kontynencie europejskim jeleń jest silnie związany ze środowiskiem leśnym. Zasiedla lasy liściaste, mieszane i lite drzewostany lub plantacje drzew iglastych. Jelenie nigdy nie były liczne w rozległych, zwartych kompleksach lasów pierwotnych. Wspólną cechą środowisk leśnych preferowanych przez jelenia jest występowanie w ich obrębie lub bezpośrednim sąsiedztwie powierzchni trawiastych (luk, płazowin, łąk, pastwisk). Jelenie wykazują wyraźną zmienność sezonową w doborze środowiska. W okresie wiosennym często penetrują łąki i szuwary, latem i jesienią lasy dębowo- bukowe, natomiast zimą ich najważniejszą ostoję stanowią bory sosnowe.
Pokarm: Drzewa i krzewy (49 gatunków) są najważniejszymi roślinami żerowymi. Dostarczają one pokarmu w postaci pędów, kory, liści i owoców. Najważniejszymi gatunkami drzew w kolejności malejącego znaczenia są: sosna pospolita, grab, brzoza brodawkowata, dąb bezszypułkowy, dąb szypułkowy olsza czarna, jarzębina, topola osika, klon; a spośród krzewów: leszczyna, kruszyna, malina, wierzba iwa, jałowiec, wierzba szara. Wśród krzewinek głównymi gatunkami w diecie jeleni są: bagno i borówki (czarna, brusznica i błotna). Spośród roślin dwuliściennych (109 gatunków) najważniejsze to: pszeńce, szczawik zajęczy, zawilec, poziomka, dąbrówka, konwalia, szczaw, gajowiec i gwiezdnica. Najważniejsze z 48 zjadanych gatunków traw i turzyc to: Calamagrostis arundinacea, Luzula pilosa, Carex digitata, Agrostis vulgaris, Agrostis canina i Calamagrostis epigejos. Dieta jeleni zmienia się w zależności od pory roku. Wiosną trawy, turzyce i sity stanowią 37% diety, reszta to drzewa i krzewy 28%, zioła 19%, krzewinki 14%. Latem najważniejszą grupą zjadanych roślin są zioła 41%, drzewa i krzewy 29%, krzewinki 18% a trawy 10%. Jesienią przeważają krzewinki 34%, poza tym drzewa i krzewy 22%, trawy 21% a zioła 16%. Zima pokarm pochodzący z drzew i krzewów stanowi niemal 50% diety jeleni, oprócz nich zjadane są krzewinki w ilości 39%.
Rozród: Okres rui (rykowisko) przypada na drugą połowę września. Ciąża trwa 231-238 dni. Łanie rodzą najczęściej jedno cielę w roku. Łanie biorą udział w rui po raz pierwszy w wieku 2 lat i rodzą pierwsze cielę w wieku 3 lat. Młode rodzą się w maju i czerwcu. Ssą przez około 8-10 miesięcy.
Rozwój: Najaktywniejszy rozwój przypada na pierwsze 5 lat życia, maksymalna wielkość ciała i najlepsza kondycja- w wieku od 5 do 10 lat; po przekroczeniu 10 następuje spadek.
Rozwój poroża: Poroże jelenia (wieniec) składa się z dwu tyk z odgałęzieniami (odnogami). W sile wieku na każdej tyce są trzy odnogi- oczniak, nadoczniak, opierak oraz korona mająca trzy i więcej odnóg Na powierzchni tyki i dolnych części odnóg często występują drobne zgrubienia (zwane perłami), a u podstawy tyki róża. Nasady (możdżenie), stanowiące podstawę przyszłego wieńca, zaczynają wyrastać w 7-8 miesiącu po urodzeniu zwierzęcia. Wkrótce formuje się na nich pierwsze poroże w postaci nie rozgałęzionych i niezbyt wysokich tyk, nie posiadających jeszcze róż. Jelenia o takim wieńcu określa się mianem szpicaka. To poroże wycierane jest ze scypułu zwykle we wrześniu, a w kwietniu, maju następnego roku zostaje zrzucone. W trzecim roku życia jeleń nakłada swój drugi wieniec, wycierany zwykle w sierpniu. W tej klasie wieku występują przeważnie szóstaki, tj. Osobniki mające dwie odnogi: oczniak i opierak oraz tykę zakończoną grotem i posiadającą już różę.
Z wiekiem liczba odnóg w porożu jelenia się zwiększa, do pełni rozwoju osobniczego (10-14 lat), a potem maleje. Byka w którego porożu występuje korona nazywany koronnym, przy czym może on być dwustronnie koronny lub jednostronnie koronny, jeśli jedna z tyk zamiast koroną kończy się widlicą lub grotem. Wieniec o pięciu odnogach na każdej tyce określa się mianem dziesiątaka regularnego, w razie natomiast mniejszej liczby odgałęzień na jednej z tyk- nieregularnego. Wśród osobników w pełni dojrzałych fizycznie często w lesie spotykamy dwunastaki i czternastaki, rzadziej szesnastaki i osiemnastaki, a dwudziestaki, dwu- czy czterodwudziestaki są już bardzo rzadkie. Osobniki w średnim wieku zrzucają poroże w marcu lub kwietniu, nowe zaś wycierają na przełomie lipca i sierpnia.
Wraz z wiekiem byka okresy wycierania i zrzucania poroża ulegają przyspieszeniu. Maksymalna długość życia jelenia szlachetnego wynosi około 20 lat, średnia- 5-6 lat.
Linienie rozpoczyna się u starszych osobników z końcem kwietnia, w maju- u większości, a w czerwcu u osobników o słabej kondycji. Zimowa sierść zaczyna rozwijać się we wrześniu i w ciągu października następuje zmiana sukni na zimową.
Naturalnymi wrogami jelenia są wilk, ryś i niedźwiedź. Drapieżniki te wywołują zasadniczo wpływ pozytywny, eliminują młodzież i osobniki upośledzone.
Źródło:http://www.lowiecki.pl
Bambi- najpopularniejszy jelonek
Kto nie zna klasycznej, disneyowskiej animacji o osieroconym jelonku? Z powstałym w 1942 roku „Bambim”, dorastało wielu z nas. Wraz z pierwszym słonecznym blaskiem poranka, oświetlającym zieloną łąkę w środku lasu nowy książę puszczy przyszedł na świat. Tak rozpoczyna się Bambi – ponadczasowa opowieść o niewinności i marzeniach, ukazująca piękno natury i nieposkromioną siłę miłości i przyjaźni.
Nominowany aż do trzech Oscarów film zachwyca klasyczną disneyowską animacją, cudowną muzyką, wspaniałą fabułą, i uroczymi postaciami. Moim zdaniem film niesie ogromną wartość, ucząc najmłodszych poszanowania natury i praw, jakie nią rządzą.
